Zorgprofessional in de school

In het blad Balansmagazine van april 2019 staat een interview met René Peeters. De titel is ‘Zorg in de school voorkomt uitval’. Een titel die mij als zorgprofessional op de grens van onderwijs en zorg triggert. Een mooi evenwichtig artikel en toch word ik er ook verdrietig van merk ik. Mijn gedachten over de zorgprofessional in de school.

Zorgprofessional moet uitval voorkomen

De zorgprofessional in de school zou een rol moeten spelen in de leerlingenbegeleiding en de leerlingenzorg. Initiërend, signalerend en oplossingsgericht. En in ieder geval moet hij een rol spelen in het goed inschatten van de nodige hulp en begeleiding. In het artikel staat deze zin uitgelicht: “Door beschikbare zorg op school ervaren ouders dat er hulp is”. Zeker zal dat hoop geven, helemaal als die zorgprofessionals ook echt voet aan de grond krijgt bij het docententeam.

Ik was zo’n zorgprofessional in de school

Ik was 8 jaar lang zorgprofessional in de school. Er zijn hele mooie dingen gebeurt in dat jaar. Als zorgteam werkten we goed samen en spraken we elkaars taal. En we wisten meestal ook de docenten te bereiken. In de plaats waar ik werkte merkte ik dat we onze leerlingenzorg brutaler inrichtten dan andere scholen. Met waardering van leerplicht en verschillende hulpverleningsinstellingen en met onbegrip van andere scholen.

En dat maakt dat ik ook verdrietig word van dit artikel. Het klinkt allemaal nog zo nieuw en zo toekomstdromerig. Terwijl we al lang de ervaring hebben dat dit echt werkt! Hier kan je bijvoorbeeld het blog lezen ‘Jeugdzorg in de school‘. Ik ben natuurlijk maar een klein schreeuwertje en mijn blogs moet je maar net tegenkomen. Dat de aanpak van de zorgprofessional in de school nog geen gemeengoed is werd mij vandaag weer erg duidelijk. NIVOZ platform Het Kind deelde een al wat ouder blog van mij over ‘Angst voor school een verhaal hoe het wel werkte‘. Het was een verhaal over een wat eigenwijze aanpak van een jongen met angst om naar school te gaan. Dit leverde mooie reacties op onder hun Facebookbericht en een triest verhaal in mijn mailbox. Er zijn nog torenhoge muren tussen onderwijs en zorg.

Over vier jaar is de muur weg tussen zorg en onderwijs

Niet alle zorgprofessionals zullen effect hebben in de school. Ik ben zo eigenwijs om te denken dat er wel een bepaald soort mensen voor nodig zijn om effect te sorteren. Het moeten vooral erg eigenwijze en out-of-the-box-denkers zijn. Gespecialiseerde generalisten die vooral goed op hun intuïtie durven te vertrouwen en tegen het gangbare in durven gaan.

Ik vind nog steeds dat Sociaal Pedagogisch Hulpverleners hier hele goede kandidaten voor zijn. Ik schreef daar een blog over met als titel ‘leerlingenzorg in de school betekent present zijn‘.

Meneer René Peeters gaat ervan uit dat binnen vier, hooguit vijf jaar, de opgetrokken muur tussen onderwijs en zorg wel weg is, staat in het artikel te lezen. Ik hoop inderdaad dat dit waar is en dat de beleidscoalitie waar hij voor werkt (Onderwijs, Zorg en Jeugd van de gelijknamige coalitie) hier een mooie rol in kan spelen.
In het artikel wordt genoemd dat de basale kennis over bijvoorbeeld ADHD nog ontbreekt in de scholen. Dhr. Peeters begrijpt dat van ouders, maar ook vanuit het onderwijs zelf.
Dat ervaar ik zelf als ouder ondertussen ook. De scholen zijn best welwillend maar de echte oplossingen moeten meestal toch bij ons als ouders vandaan komen.
Ik zou graag aan de slag gaan op een PABO om de nieuwe docenten op een praktische manier te helpen voorbereiden op het Passend Onderwijs dat ze mogen gaan geven. Zodat ze een actieve rol kunnen innemen en problemen kunnen voorkomen. Vooral op het gebied van autisme en hoogbegaafdheid wil ik graag mijn kennis en ervaring delen.

Update sinds 2020 werk ik weer als zorgprofessional in de school. Wat fijn om weer zo dicht op de jongere te zitten.