Over verwende jongeren, pragmatische keuzes en schreeuwende babyboomers.
Vakantie in Frankrijk. Omdat het kan! Omdat het vanwege het weer wel moest. Tenminste, dat vonden wij. Twee jonge ouders uit de pragmatische patatgeneratie. Al heb je een camping gereserveerd in de Achterhoek, als Weeronline het signaal geeft beslissen we de avond ervoor dat we naar Frankrijk gaan. Oplossingsgericht omdat de kansen open liggen. Zo doen wij dat.
Camping met een klein zwembadje omdat bijna iedere camping een zwembad heeft. Nou vooruit, we hadden er speciaal naar gezocht: klein, rustig, zwembadje een geen stacaravans. Want daar houden we niet van. Zo vastgeroest, zo onbeweeglijk, zo kansloos. Dan liever de overnachters die hun kansen zien om nog verder te reizen, nog verder van huis, nog mooier weer. Omdat het kan. Niet omdat het moet want het weer was bij ons ook prima.
Verwende jongeren
Het is vet hip om te zeggen (klagen) dat millennials zo lui zijn. Omdat ze door de technologische voorsprong gewend zijn om op hun wenken bediend te worden door hun ouders. Behalve hip is het ook vet irritant dit geklaag. Journalist Hogeling is het geklaag zelfs gaan bijhouden. Ook VICE pleit vóór de millennials. Alle eer verdienen ze juist!
Generatie X te water
Veel mensen in een klein zwembad is natuurlijk traumatisch voor Generatie X. Dat zijn namelijk de Babyboomers die sowieso dus al met heel veel zijn. Buiten hun schuld om overigens. En deze dames kwamen nog achteraan ook als ik zo hun leeftijd inschat. Protest!
Hier kan je lezen dat een deel van de senioren hun generatie-aard heeft losgelaten. Ze zijn bereid langer te werken e ze zien de grap in van Generatie Y. Ze willen met hen samenwerken. Deze mensen willen niet meer polderen maar samenwerken op basis van Passie.
Maar een ander deel zat in ons zwembadje. En ik zie ze wel vaker. Zij lijken ook het polderen te hebben ingeruild. Ingeruild voor ploeteren en klagen. Generatie X te water.
- Ze springen zomaar in het zwembad!
- Ze trekken zich niets van anderen aan.
- Door het geschreeuw is praten echt onmogelijk.
- Het zijn er zoveel.
Want wat gebeurde er?
Niets!! Nou ja, niets wat je niet in een zwembad zou verwachten. Een aantal neven en nichten was lekker aan het spelen terwijl deze dames lekker aan het chillen waren aan de rand van het zwembad. Op tijd draaien om het aanbakken te voorkomen.
Maar o nee! Een bal!
En ze gooien er ook nog mee. En dat kan spetteren zeg.
“Moet dat nu echt zo”?
“sorry?”
“snap je nou je nou niet dat je heel vervelend bent zo”
“wat bedoelt u”
“o wat ben jij al groot zeg en nu begrijp je helemaal niet waar het over gaat? Jullie doen veel te wild en niet normaal”.
“dat kunt u toch gewoon vragen?”
“denk je dat je daar nou naar zou luisteren dan (met bijbehorend uitdagend truttegezicht). Verwend joch dat je dr bent”.
“Moet u eens even horen mevrouw. Wij hebben gewoon vakantie, hebben ook het hele jaar gewerkt en nu mogen we niet ballen in het zwembad? Als u er last van hebt kunt u toch ergens anders gaan zitten? Eigenlijk zat u ons net zo goed in de weg”.
“ik vind jou vreselijk brutaal”
“nou mevrouw ik vind u eigenlijk gewoon gemeen. U bent toch de volwassene hier? U zou een goed voorbeeld moeten geven”.
En toen werd het even ijzig stil in het zwembad. Stiekem genoot ik en ik stond klaar om in te grijpen. De jongen zou ik pakken. Want hij leek mij op het moment het redelijkst. Maar de mevrouw negeerde de jongen en liep daarna het zwembad uit. De jongen stond nog lang op één plek in het zwembad. Hij leunde tegen de rand en was duidelijk aangeslagen. Hij straalde van alles uit maar zei niets lelijks over de mevrouw of andere mensen. Mooi gezicht. Hij was de oudste van het stel, bijna 17 jaar.
‘Laat me maar even’, zei hij toen de jongere neven weer wilden ballen.
Mijn jongerencoach hart dwingt me in gesprek te gaan
Ik had hem nooit gesproken, maar steeds werd ik door hem vriendelijk gegroet. En dit is zo’n moment dat ik van jongeren ga houden. En dan moet ik even met ze praten. Ik wil niet dat jongeren zulke nare negatieve onzin ervaringen meemaken. Dat blijft ze bij, das niet goed.
“En nu heb je er last van”.
“o u heeft het natuurlijk allemaal gehoord”
“ik vond dat je best wel gelijk had”
“o ja?”
“ja, maar ook een beetje brutaal”.
“ja dat weet ik. Maar ik wordt zo kwaad als zo’n vrouw ineens zo tegen ons begint. Ze kan toch gewoon praten, heb haar toch niets gedaan? Waren we druk”?
“ja, als mijn kleintjes nu in het bad hadden gezeten had ik je denk ik ook gevraagd het even wat rustiger aan te doen. Maar nu waren er geen kleintjes en die ouderen kunnen wel een stapje opzij doen als ze zijn afgekoeld. Die zitten nooit lang in het bad en ze weten ook dat jullie nooit heel druk doen verder”.
“dank u wel meneer, dan hadden we ook gewoon rustig aan gedaan”
“Sterker nog, dan had ik het niet hoeven vragen denk ik”
“dank u wel meneer, dat denk ik ook niet”.
En we kletsen nog even: bijna 17, mbo, ict, groot gezin, lekker bezig, hard gewerkt etc. Ach en weet je, als je straks die mevrouw tegenkomt dan zeg je gewoon even dat het je spijt dat je zo reageerde.
Dat zou hij doen.
Je kan praten met jongeren
Ik ben zo hoopvol op deze Google generatie. Behalve dat ze altijd alles kunnen vinden en altijd bereikbaar zijn denk ik dat ook dit weer fijne volwassenen worden. Als wij hen tenminste laten zien hoe je nu handig volwassen kan worden. En ik hou van die generatietheorieën. Omdat ze kloppen en tegelijk zo vreselijk generaliseren. Al eerder schreef ik over de generatie die het stressen moe is. En ik schreef al eerder heel verbaasd een blog over ‘praten we nog met spijbelaars?“. Of vullen we alles in omdat we het zo goed weten na al het gepolder? De jongeren van nu daar kan je mee praten. Ze zijn het niet automatisch oneens maar ook niet automatisch eens. Maar als ze eenmaal ‘kiezen’ dan heb je ze. Voor heel lang.
Chiel Voerman
Latest posts by Chiel Voerman (see all)
- Een splitsing - mei 27, 2019
- Zorgprofessional in de school - april 30, 2019
- Tijdelijke leerlingenbegeleider - april 3, 2019