Aan tafel is het lang niet altijd gezellig schreef ik in mijn vorige blog. Bij veel mensen is het in de rest van het huis ook niet gezellig. Deze week nog sprak ik iemand die het thuis niet gezellig had. Er was sprake van een opvoedingsstijl die weinig ruimte biedt voor de persoonlijke ontwikkeling van deze jongere. Een sfeer in huis waardoor de jongere liever op zijn kamer zit dan in de huiskamer.
Huis voelt niet als thuis
Vluchtelingen kunnen er deze dagen over meepraten. Een huis is lang geen thuis. Ver van de heimat is het kil en bar vertoeven. En toch gaan de mensen op reis omdat het thuis niet meer thuis is. Onze jongeren die zich in de knel voelen zitten hebben onze steun en begeleiding nodig. Want ook deze jongere zijn jongeren onderweg.
Thuis als uitvalsbasis
Je eigen huis is je uitvalsbasis. En de nadruk van ‘uitvalsbasis’ ligt eigenlijk niet in het weggaan maar in het steeds weer terug komen. Daar komen we tot rust, daar voeden we ons en maken we ons klaar voor de volgende uitval. Een huis die niet aanvoelt als een thuis wordt een tankstation. Een plek waar je het noodzakelijke tot je neemt en waar je snel weer weg bent.
Jongeren onderweg
Jongeren die op stap gaan vanuit een kil huis komen ergens anders terecht dan jongeren die vertrekken vanuit een thuis. Schooluitval heeft bijvoorbeeld alles te maken met het contact tussen jongeren en hun ouders. Maar ook de studiekeuze is een proces waar jongeren hun ouders echt bij nodig hebben. Jongeren zonder warm thuis lopen onderweg averij op.
Bij God thuis
Op de hogeschool waar ik tegenwoordig ook jongeren mag begeleiden komen we deze jongeren ook tegen. Want waar zijn ze niet? En we mogen hen leren om thuis te komen bij God waarna ze thuis kunnen komen bij zichzelf. En van uit zo’n thuis kunnen we verder om de stappen te zetten die nodig zijn op weg naar de volwassenheid.
Chiel Voerman
Latest posts by Chiel Voerman (see all)
- Een splitsing - mei 27, 2019
- Zorgprofessional in de school - april 30, 2019
- Tijdelijke leerlingenbegeleider - april 3, 2019