Weet jij hoe het is om een burn-out te hebben? Ik wel. Bore-out, burn-out hoe je het ook noemen wilt. Het effect is hetzelfde. Je voelt je uitgebrand, uitgeleefd en uitgekotst. En daar ben je zelf de schuld van terwijl je eerst denkt dat het je overkomen is. Dat je slachtoffer bent. Jong en burn-out, helaas komt het samen voor.
Burn-out levert veel op
Van de week was er de documentaire Ik voel niets op Groot Nieuws Radio.
In deze documentaire leef je mee met Jolieke Fredrikze die op deze manier haar burn-out verwerkt en verduidelijkt aan anderen. Wat mij betreft op vele vlakken een herkenbaar verhaal. Als je even twee uur hebt kan je het hier luisteren.
Indrukwekkend hoe ze de diepe dalen verwoord. Indrukwekkend hoe haar coach haar langzaam van ‘slachtoffer’ naar ‘verantwoordelijk’ kan loodsen. Herkenbaar en schokkend daarna de boodschap dat een burn-out nooit helemaal over gaat. De plekken waar jij mensen toeliet over jouw grenzen te gaan blijven gevoelige plekken. En gelukkig maar, want die plekken waren al gevoelig en nu kan je die plekken dus omzeilen, verantwoord forceren of gewoon beschermen.
In die zin levert een burn-out dus heel veel op. Maar dat zie je pas achteraf helaas. Wie weet ga ik zelf ook eens wat schrijven over die burn-out periode. Complexe tijd waar ik zelf maar de helft van door had. Maar wat er in mijn gezin flink is ingehakt.
Jong en burn-out
Vandaag ook in het nieuws dat zoveel jongeren een burn-out krijgen. Helaas mag ik mijzelf niet helemaal meer tot die doelgroep rekenen. De oorzaak van het afgebrand zijn ligt ook wel ergens anders denk ik dan bij mij.
Jonge werknemers zouden te gave neusjes hebben. Ze zijn niet vaak genoeg met de neus tegen de muur gelopen doordat hun ouders hen teveel in bescherming namen. Het wegnemen van risico’s is lang niet altijd een goede oplossing. Als jong mens moet je wel de vaardigheden ontwikkelen die je nodig hebt om je staande te houden in de maatschappij. Life skills of coping skills ontwikkel je niet als je uit de wind gehouden wordt.
En tegelijk wordt er veel verwacht van jongeren door de maatschappij. Ze móeten zich ontplooien en zich blijven ontwikkelen. Zelfstandig zijn. Studeren én tegelijk de stress van een lening om die studie te kunnen bekostigen aangaan.
Het CGMV heeft in haar nieuwsbrief ook een artikel opgenomen over deze burn-out bij jongeren. Ze onderkennen de werkloosheid en burn-out bij jongeren. Hun dienst ‘jobless’ komt hierin tegemoet. Een citaat: “Jongeren met een diploma willen graag aan het werk en er zijn nauwelijks passende vacatures. Ze ontvangen de ene na de andere afwijzing. Daardoor krijgen ze al bij de start van hun werkende leven met afwijzing te maken. Dat heeft invloed op hun gevoel van eigenwaarde, hun relatie met God en met mensen om hen heen. Wij mogen jongeren als de generatie van de toekomst niet verloren laten gaan. Een steuntje in de rug is daarom volgens ons dan ook geen overbodige luxe.”
Blijf niet alleen rondlopen
Als jij het idee hebt dat je ook op een burn-out afstevent neem dan contact op met je huisarts of neem een psycholoog of coach in de arm. Die mensen zijn er voor. Praat en denk hardop. Je maakt het voor jezelf en je naasten een stuk gemakkelijker als je jezelf serieus neemt. Een burn-out kan je voorkomen door je gevoel van ‘er klopt iets niet’ serieus te nemen. Jezelf afvragen ‘heb ik professionele hulp nodig’ is eng maar niet gek.
Echtgenoot | Vader | Christen | Blogger | Freelancer. Ik vind het leuk om met van alles en nog wat bezig te zijn. De rode lijn is steeds dat ik wil losmaken, maximaliseren en inspireren. Wat goed is nog mooier maken. Kijk ook op www.chielvoerman.nl en www.chielvoermanblog.nl
Helemaal eens met je stelling over de jeugd wat betreft ‘ bescherming’ van de ouders. Als leerkracht zag ik dat ook veel. Als de kinderen maar geen ‘hinder’ hadden van ‘nare dingen’!
Hoewel ik het ook eens bent met dat er veel wordt verwacht van onze jeugd- is het ten alle tijden wel zo geweest – maar alles passend voor ‘ de tijd van toen en nu’.
Ook ik heb te maken gehad met een burn out (2x) – soms voel ik nog dat het weer eventje ‘opgerakeld’ wordt. Dat gevoel en die ervaring wil ik niet nog een keer meemaken. Ik blijf op mijn hoede.
Dank voor je reactie Anita. De stelling onderschrijf ik maar hij komt vanuit het gelinkte artikel. Even voordat ik van plagiaat beschuldigd word. :-)ja op je hoede blijven en de eerste reacties opmerken is belangrijk merk ik.
Pingback: Hoe moet ik als vader leven met ADHD?
Pingback: God wijst de weg – Maximalispiraties
Pingback: O wat gemakkelijk en o wat moeilijk: God wijst de weg.