De eenzame spijbelaar is de schoolverzuimer met het grootste probleem denk ik. Als je in het absentieoverzicht kijkt is hij degene die op onregelmatige tijden afwezig is. Als enige in de klas, als enige van zijn jaargroep.
Soms zit hij gewoon in de aula te wachten tot er iets gebeurt. Soms loopt hij rond op het sportveld of door het naburige park. Alleen.
Deze eenzame spijbelaar is aan het zorgen voor zijn klas en docent door zijn afwezigheid. Hij valt niemand lastig. Hij valt niet op. Hij is iemand bij wie het spijbelen door de vingers wordt gezien. Doordat iedereen aanvoelt dat er ‘iets’ is. Hij zorgt voor de leerlingen en docent door afwezig te zijn. Zo hoeft niemand zich zorgen te maken. Zo is hij onzichtbaar.
En tegelijk kan hij nadenken over thuis. Over zijn leven. Over het leven dat hij niet heeft maar zo graag zou willen hebben.
De eenzame spijbelaar wordt een depressieve en opstandige of juist doodgeslagen brave leerling als hij dreigementen krijgt of straf. Eerder schreef ik een verhaal over dat straffen zomaar terreur kan worden. Doodzonde, want soms is de oorzaak maar een gedachte.
Wie loopt er samen op met deze eenzame spijbelaar?
Chiel Voerman
Latest posts by Chiel Voerman (see all)
- Autisme op school - augustus 24, 2019
- Zorgprofessional in de school - april 30, 2019
- Een splitsing - april 29, 2019