Broers en zussen zijn belangrijk voor studenten, dat is natuurlijk een open deur. Maar afgelopen dagen kwam het weer goed naar voren toen ik getuige mocht zijn van de zogenaamde ‘Levensloopdagen’ van onze studenten van het basisjaar van de Evangelische Hogeschool in Amersfoort. Als deze jongeren zelf op kamers gaan of als hun broers en zussen uit huis gaan komt er een gemis.
Vandaag 30 September is het de Nationale Broer en Zus dag. Een nieuwe ‘dag’ in het leven geroepen door Giel van 3fm. Een mooie dag om iets te schrijven over jongeren binnen het gezin: broers en zussen.
Broers en zussen zijn levenspartners
Het viel mij op dat veel jongeren hun broers en zussen zien als levenspartners. Samen shoppen, samen kerst vieren, samen op vakantie, etc. Ze doen erg veel met elkaar. Opvallend genoeg zien broers en zussen elkaar ook als gesprekspartners, meer dan dat ze hun ouders als gesprekspartners zien. Oudere broers en zussen weten eerder geheimen of moeilijkheden dan de ouders. Jammer dat het zo is misschien, maar tegelijk: fijn dat jongeren wel hun verhaal kwijt kunnen. Ruziemaken komt eigenlijk niet naar voren in de verhalen die ik hoorde. Grappig is dat, alsof ze door hebben dat ruzie af en toe gewoon nodig is om vaardigheden te leren.
Broers en zussen zijn bliksemafleiders
Broers en zussen lijken ook bliksemafleiders te zijn. Conflicten in het gezin lopen minder hoog op als er meerdere mensen rond een tafel zitten. Er is altijd wel iemand die een grap maakt of op een andere manier relativerend werkt. En ook op een andere manier zijn het bliksemafleiders: als de bliksem één keer flink is ingeslagen gaat de ontlading via de broers en zussen.
Broers en zussen zijn opvulling van stilte
Tja, dat klinkt misschien heel raar. Maar doordat er broers en zussen aan tafel zitten hoeft iedereen minder te praten. Netjes op je beurt wachten is wel een waarde nog in de meeste gezinnen gelukkig. Als jongeren uit het gezin op kamers gaan dan valt het ineens op: wat zeg ik eigenlijk weinig aan tafel.
Verschillende studenten heb ik dit horen noemen tijdens de levensloopdagen. Ieder heeft natuurlijk zijn eigen rol en die rol zal ook wel weer snel opgevuld worden. Maar toch, die stilte is even schrikken. En pa en moe die willen wel belangstellend zijn dus de vragen komen ineens richting de broers en zussen die zijn overgebleven.
Zonder broers en zussen soms eenzaam
Het is ook nog de week ‘tegen’ de eenzaamheid. Vorig jaar schreef ik twee blogs over jongeren en eenzaamheid. Mijn eigen ervaring met eenzaamheid schreef ik in dit blog en over jongeren en eenzaamheid in het algemeen in deze.
Veel jongeren zijn eenzaam en zeker de jongeren zonder broers en zussen. Veel jongeren hebben het echt moeilijk binnen het gezin. Omdat ouders hen niet begrijpen of omdat ouders nog teveel met hun eigen problemen bezig zijn. En weet je waar ik van geschrokken ben? Van het feit dat scholen voor voortgezet onderwijs de signalen gemist hebben. Hele duidelijke signalen die worden afgegeven door studenten.
Mijn handen jeuken om ook op die scholen aan de slag te gaan! Zoek eens het woord ”leerlingbegeleiding”op deze site en bekijk hoe ik er tegen aan kijk. Of lees dit blog eens over leerlingenzorg en de presentiemethode. Of nog beter maak gelijk een afspraak!
Chiel Voerman
Latest posts by Chiel Voerman (see all)
- Knokken voor Passend Onderwijs - januari 24, 2019
- Jeugdtrends 2019 - januari 22, 2019
- De Crux, christenen over de kern van hun geloof - januari 7, 2019
Related Posts
- Leerlingenzorg lijkt deze dagen iets te zijn van: moeilijk, moeilijk. Voordat je een probleem in kaart kunt brengen moet je eerst het juiste protocol zien…
- Zo rond de kerst komen de eerste waarschuwingen binnen bij leerlingen en studenten. Rapportenvergaderingen in het voortgezet onderwijs en besprekingen binnen de hogescholen zijn spannend…
- De kiemkracht van jongeren. Daar moest ik aan denken toen ik een beschrijving las over de kokosnoot. Vandaag is het namelijk de dag van de…
Je blijft een optimist hè? Of moet ik zeggen idealist?
Denk jij dat je door jouw bijdrage aan leerlingbegeleiding de ogen van lesgevend Nederland kunt veranderen?
Ik zou willen dat je het kon!
Het zou misschien veel ‘ontsporing’ tegen kunnen gaan of in ieder geval binnen de perken kunnen houden.
Kinderen die signalen afgeven, of welke school dan ook, moeten ‘opgepikt’ worden. Maar dat zeggen wij die er niets aan kunnen veranderen….
Daarom probeer ik in ieder geval een ‘warm’ en ‘open’ ‘nest’ te creëren… Dat kost energie, zeker, maar jeugd is belangrijk, jeugd is de toekomst, toch?
Hoi Marian,
Zeker ben ik een idealist en een optimist! Ik wil net als jij dat ik het kon! Nou ja, ik kan een heel stuk als ik de gelegenheid daarvoor krijg. Warm en open nest! Fijn!