Doordat ik gisteren een wat oudere blog een update gaf kwam ook de mooie gevoelige reactie van Mirjam weer naar boven. Bijna zes jaar geleden schreef ze haar woorden onder het blog dat toen nog ‘Normaal doen kost energie’ heette. Nu zes jaar later voel ik precies wat zij daar schrijft al zijn onze situaties niet dezelfde. Autisme en hoogbegaafdheid (en helemaal de combinaties) zijn onmogelijk vanuit een boekje te begrijpen. Hoogbegaafdheid en autisme moet je snappen, het moet je (zoals het woord ‘snappen’ zegt) gevangenzetten in de moeilijkheden en mogelijkheden van de mensen om wie het gaat.
Meer dan een kernmerk
Autisme en hoogbegaafdheid zijn beiden niet zomaar een kenmerk. Het zit letterlijk in je genen. Je ademt het in, je ademt het uit.
Het is een taboe om te zeggen dat je gehandicapt bent. Dat je autist bent. Zelfs de spellingscontrole kent dit taboe zoals je in de foto hiernaast kunt zien.
Dat taboe is denk ik de weerstand van mensen die het zijn tegen de etiketten en de kou die er met die etiketten meekomt. Ineens word je een product, een nummer, een dossier, een moeilijk mens. Terwijl je altijd al zo was.
Het onbegrip en de onkunde van professionals zorgt ervoor dat je je niet herkent in de woorden die ze over je zeggen. Er zijn weinig professionals die hoogbegaafdheid en autisme snappen, doorzien, aanvoelen en nog minder die er intuïtief goed op reageren.
Begrip kan ook pijnlijk zijn
Overigens, het wordt ook pijnlijk als je een hulpverlener hebt die autisme en hoogbegaafdheid wél snapt. Want die ziet allemaal mogelijkheden en oplossingen die een ander niet begrijpt. De afstand tussen hen die het snappen en hen die een kunstje doen wordt hierdoor groter. Bij hen voel je warmte en leeft je kind op om vervolgens weer terug te moeten naar hen die het niet snappen.
Dat is dan weer een nieuw probleem.
De reactie van Mirjam die je hier onder het blog kunt lezen raakt mij vandaag ineens weer. Hoe raakt hij jou?
Lees ook dit blog: hoogbegaafden zijn anders
Echtgenoot | Vader | Christen | Leerlingbegeleider | Blogger. Ik vind het leuk om met van alles en nog wat bezig te zijn. De rode lijn is steeds dat ik wil losmaken, maximaliseren en inspireren. Wat goed is nog mooier maken. Volg mij via de socials en kijk ook eens op www.chielvoermanblog.nl voor mijn reliblogs.